|
|
Jalan pelan kayak lagi mikirin hidup.
Matanya cling-cling, kayak lampu neon dua biji,
Bikin siapa lihat langsung luluh.
Kadang ngereong dikit, kadang gulang-guling manja,
Kayak dunia cuma tempat dia tidur siang.
Begitu dia loncat ke pangkuan,
Capek langsung kabur entah ke mana,
Tinggal hangat yang bikin nagih tiap hari. |
|